Michiel, maker van natuursteenobjecten

Wanneer je veel reist en rondtrekt, ga je af en toe even zitten om uit te rusten. Om dat wat je hebt gezien op je in te laten werken. Ik zag op mijn wereldreis vaak grote brokken steen liggen die van ruïnes en tempels afgebroken waren, waar mensen op gingen zitten. Ze zijn lekker warm en in de loop der jaren door al die zittende billen mooi glad geschuurd, dat inspireerde mij.

Tussen de stenen opgegroeid

Als telg uit een vermaarde steenhouwersfamilie is het natuurlijk niet verwonderlijk dat zijn blik uitgaat naar brokken natuursteen. Zijn vader, grootvader en overgrootvader experimenteerden naast hun dagelijkse werk als steenhouwer ook met de artistieke kant. Michiel gaat verder. Hij zoekt de balans tussen puur natuurlijk materiaal (sterk en robuust), minimaal menselijk ingrijpen en functie. Zijn werk is echter zo fraai, dat je het wel functionele kunst moet noemen.

Verbluffende eenvoud

Het stuk steen, de zwerfkei blijft vrijwel intact, van alle kanten zichtbaar en herkenbaar. Het eindresultaat oogt eenvoudig. Vergis je niet in het vak- en denkwerk: de goede steen, het verzinnen van de constructie, de combinatie van materialen en de uiteindelijke technische bewerking van het steen. Dat laatste is een eeuwenoud ambacht. Michiel kreeg dit vakmanschap met de paplepel ingegoten in de steenhouwerij, het familiebedrijf waar hij nu werkt. Bevoorrecht met de beschikking over prachtige materialen en goede gereedschappen.

Hij zocht en ontwikkelde zijn eigen signatuur echter elders op de wereld. Hij werkte in Brazilië, Australië en Frankrijk. Zette met  zijn studie “Integriertes Design” aan de Hochschule fur Kunste in het Duitse Bremen de kroon op zijn ambachtsvaardigheden en kennis. Vakmanschap werd meesterschap.

Gemaakt door Michiel